Είπα στο τελευταίο post μου για τις συνεντεύξεις για δουλειά και ότι για να βρείς δουλειά χρειάζεσαι (σε σειρά προτεραιότητας): καλό βιογραφικό και cover letter, τύχη, παρουσιαστικό (μετράει και η ομορφιά) και τα σωστά προσόντα.

Και να τα έχεις όμως όλα αυτά, δεν πάει να πεί ότι θα πάρεις την δουλειά. Μπορεί κάποιος άλλος υποψήφιος να έχει περισσότερο κάποιο από αυτά. Περισσότερη τύχη, ή περισσότερα προσόντα ή ακόμα και να είναι πιό άνετος, πιό ωραίος/ωραία. Όταν μπαίνεις λοιπόν στο meeting room για την συνέντευξη πρέπει να ζυγίσεις πολύ γρήγορα τα πράγματα και να κινηθείς ανάλογα.

Ας τα πάρουμε από την σειρά.

Αφού έχεις πάει για συνέντευξη, κάποιος έχει διαβάσει το βιογραφικό σου και έχει ενδιαφερθεί. Δεν ξέρεις όμως ποιός. Μπορεί μάλιστα αυτός να μην είναι ούτε καν στην αίθουσα για την συνέντευξη. Να έχει δώσει το βιογραφικό σου σε κάποιον άλλο της ομάδας του και να του έχει πεί “κοίτα να δεις αν ξέρει αυτά που χρειαζόμαστε και αν πιστεύεις ότι θα προσαρμοθεί εύκολα στην ομάδα”. Αυτό που πάει να πεί ότι θα σε ξετινάξουνε σε ένα κομμάτι του βιογραφικού σου, που εσύ δεν ξέρεις πιό. Να μου πείς, “αφού το λέει η αγγελία και στο έχει εξηγήσει ο σύμβουλος του γραφείου (γραφείου ευρέσεως εργασίας)”. Και τα δύο είναι λάθος. Ούτε η αγγελία το γράφει, ούτε ο σύμβουλος  στο εξηγήσει ακριβώς.

Η αγγελία γράφει ότι η εταιρεία Τάδε ψάχνει κάποιον που να είναι εξαιρετικός στο άλφα και στο βήτα και στο γάμα και θα προτιμηθούν αυτοί που ξέρουν επιπλέον το δέλτα και το έψιλον. Αυτά τα πράγματα μπορεί να είναι τελείως άσχετα μεταξύ τους.  Το παρακάτω είναι από αληθινή αγγελία ασφαλιστής εταιρείας που ψάχνουν έναν αναλυτή συστημάτων. Η αγγελία είναι εδώ, ειναι 3 σελίδες και ένα απο τα  σημεία λέει ο υποψήφιος να είναι:
“Strong: general knowledge of system landscape, including applications/software/hardware/network/server infrastructure.” Που πάει να πεί στα απλά ελληνικά ότι ψάχνουν κάποιον που να είναι (μεταξύ των άλλων 3 σελίδων) πολύ καλός στις “εφαρμογές/λογισμικό/τεχνικά(μηχανήματα)/δίκτυα/υποδομή διακομιστών (server)”. Έναν superman δηλαδή. Το καθένα από αυτά είναι διαφορετική σχολή στα πανεπιστήμια. Είναι αδύνατον να υπάρχει άνθρωπος που να τα ξέρει όλα αυτά. Οπότε τι κάνουμε σε τέτοια περίπτωση; Στέλνουμε υποψηφιότητα θεωρώντας οτι δεν θα υπάρξει κάποιος που να τα ξέρει όλα αυτά, και αυτά που ξέρουμε εμείς θα είναι περισσότερα από αυτά που ξέρουν οι άλλοι. ‘Ολο αυτό για να πώ ότι δεν θα ξέρεις που θα με ξετινάξουν.

Από την άλλη πλευρά, ο σύμβουλος θέλει να πάρεις την δουλειά για να πάρει την προμήθειά του. (απο την εταιρεία, όχι απο σένα. Μόνο στην Ελλάδα γίνονται αυτά). Αλλά, όταν τον καλέσει η εταιρεία να του εξηγήσει τι άτομο χρειάζονται, και τι άτομο να ψάξει να βρεί, δεν του τα λένε όλα αυτά. Οπότε σου λέει ό,τι ξέρει. Ότι η εταιρεία χρειάζεται έναν αναλυτή που να ξέρει να κάνει αυτά τα πράγματα. Για τα υπόλοιπα, σου λέει ότι είναι ψιλά γράμματα. Ναί, αλλά τότε, γιατί το βάλανε στην αγγελία; Δεν λέει να ξέρεις να φτιάχνεις μουσακά. Άρα, υπάρχει περίπτωση να σε ρωτήσουν, και πρέπει να ξέρεις τι να τους πείς, έστω και ένα “Δεν ξέρω”. Είναι δύσκολο όμως να πείς “Δεν ξέρω”. Θα το συζητήσουμε στο επόμενο μέρος.

Άρα, αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να ετοιμαστείς σε κάθε δυνατή ερώτηση και την απάντηση θα δώσεις. Να ξέρεις την αγγελία καλύτερα από αυτούς.

Αυτά για την αγγελία, και τι πρέπει να έχεις κάνεις. Έχουμε και πολλά ακόμα. (Σας έχει πεί κανένας ότι είναι εύκολο να περάσεις μία συνεντεύξη;)

Το θέμα “τύχη“. Εντάξει, είσαι τυχερός ή όχι. Αμ δε! Την κυνηγάς την τύχη σου, όσο μπορείς. Πρώτα απ’όλα, ψάχνεις να μάθεις για τα άτομα που θα σου κάνουνε την συνέντευξη. Ξέρεις τα ονόματά τους, και τα ψάχνεις στο Goggle, στο Linkedin, στο facebook, στο Twitter. Κυρίως στο Linkedin που είναι πιο επαγγελματικό. Αν τους βρείς, ψάχνεις την καριέρα τους, σε ποιά πανεπιστήμια πήγανε, τι έχουν σπουδάσει, σε ποιές εταιρείες δουλέψανε, από που αρχίσανε. Μπορεί να αρχίσανε σαν προγραμματιστές, και να εξελιχθήκανε σε διευθυντές. Η πρώτη αγάπη όμως μένει, μπορεί να μπορέσεις να γυρίσεις την κουβέντα στην πρώτη τους δουλειά, ή να ξέρεις κάτι από τις προηγούμενες δουλειές σου. Μπορεί να βρείτε κανένα γνωστό. ή ακόμα αν δείς κάτι στο γραφείο τους ή κάτι που φοράει και να μπορέσεις να κάνεις κάποιο κολακευτικό σχόλιο. Ακόμα και άν δεν το πιστεύεις. Να ξεχωρίσεις δηλαδή απο κάποιον άλλο υποψήφιο.

Παρουσιαστικό. Ακόμα και τα βασικά, δεν τα ξέρουν όλοι. Πηγαίνεις καλά ντυμένος, κουστουμάκι, γραβατούλα (αν δεν ξέρεις να την δέσεις, κοίτα εδώ), κουρεμένος, ξυρισμένος, γυαλισμένα παπούτσια. Αν δεν έχεις κουστούμι (ή δεν σου μπαίνει), βάλε σακάκι. Αν δεν έχεις σακάκι (ή δεν σου μπαίνει), βάλε ένα καλό πουκάσιμο (καί γραβάτα). Αν δεν έχεις καλό πουκάμισο, πήγαινε να πάρεις. Με λίγα λόγια, δεν πας σαν γύφτος. Το ίδιο συμβαίνει και με τις γυναίκες. Πάνε σοβαρά ντυμένες, ούτε μίνι, ούτε μπλουτζίν με τρύπες. Δεν ξέρεις το θεωρεί ο άλλος εξεζητημένο ντύσιμο. Είπαμε, το 50% της συνέντευξης κρίνεται στα πρώτα 2-3 δευτερόλεπτα, όσο χρειάζεται ο άλλος να σε “κόψει”. Γύφτος ή όχι. Αν μπείς στην αίθουσα για την συνέντευξη, και έχεις κάνει ήδη κακή εντύπωση, έχεις φάει γκόλ από τ’αποδυτήρια.  Και μην ξεχνάμε, ένας σοβαρός λόγος για την συνέντευξη είναι να δεί ο προιστάμενος, διεθυντής ή όποιος άλλος, αν μπορείς να δουλεύεις με την ομάδα, ή να πηγαίνεις σε πελάτες και όχι να τους ξεσηκώνεις με τα μίνι ή με τα πουκάμισα που είναι κολλημένα επάνω σου. Μπορεί να σου ζητήσουν το τηλέφωνό σου να πάτε για ένα ποτό κάποιο βράδυ, αλλά δε θα σε πάρουν στην δουλειά του.

Τώρα, για την ομορφιά που είπα ότι βοηθάει … δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Είσαι ή δεν είσαι. Και μάλιστα, με το γούστο αυτουνού που σου κάνει τη συνέντευξη. Στον ‘Ελληνα θα του αρέσουν οι κοκκινομάλες με γαλάζια μάτια, αυτές που έχει βαρεθεί να βλέπει ο Ιρλανδός. Τα να είσαι καλά ντυμένος βοηθάει. Όπως επίσης να έχεις κάτι διαφορετικό. Σέξυ προφορά, ας πούμε. (Γαλλικά σε Αγγλία και Ιρλανδία. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, αλλά θεωρήται πολύ σέξυ να μιλάει Γάλλος Αγγλικά με την γαλλική προφορά. Άντε να βγάλεις άκρη … )

Αρχίζω με μιά αληθινή ιστορία. Πριν 15 χρόνια, ήμουνα σε ομάδα, senior engineer, (αρχι-προγραμματιστής δηλαδή, μ’αρέσουν οι μεγάλοι ηχηροί τίτλοι, δεν κάνουν τίποτα στην ουσία), σε ένα μεγάλο έργο που έιχαμε πάρει στην εταιρεία. Είμαστε 2 senior engineers (εγώ και ο Stephen) και ζητούσαμε λοιπόν ένα άλλον τρίτο για να βοηθήσει. Έιχε βγεί η αγγελία και το γραφείο μας έστελνε υποψήφιους. Ο υπεύθυνος του έργου, ο project manager (και αυτό ωραίο όνομα) είχε ζητήσει απο τον Stephen και απο μένα να κάναμε πρώτα ένα τεχνικό τέστ, να δούμε αν ο υποψήφιος μπορούσε να βοηθήσει η όχι. Έιχαμε γράψει λοιπόν τις ερωτήσεις σε ένα χαρτί για να κάνουμε τις ίδιες σε όλους τους υποψήφιους. Και είχαμε βάλει ερωτήσεις απο παντού. Λογισμικό (αυτό μας ενδιέφερε) , hardware , δίκτυα και άλλα πολλά. Ξέρουμε ότι κανένας δεν θα μπορούσε να τις απαντήσει όλες αλλά θέλαμε να δούμε σε ποιό κομμάτι ήταν πιό δυνατός ο υποψήφιος. Περάσανε πολλοί, σχεδόν όλοι στο λογισμικό, δεν ξέρανε για δίκτυα, αλλά δεν μας πείραζε, εμείς ζητούσαμε άτομα με γερές γνώσεις στο λογισμικό.

Και περνάει και μία κοπέλα, Kathy λεγότανε, την είδαμε και μας πέσαν τα σαγόνια. Κούκλα. Είναι αυτό που τονίζω για την ομορφιά. Δεν ήταν και άσχετη με την δουλειά,  ο Stephen κι’εγω την είχαμε προσλάβει. Είπαμε μάλιστα και στο Richard, ο project manager, να την καλέσει για δεύτερο interview για να την δεί κι’αυτός, τέτοιες κούκλες δεν περνάνε συχνά. (Μετά μου λένε εμένα ότι παίρνεις την θέση με την αξία σου!). Αλλά για κακή μας τύχη, περνάει ένας άλλος υποψήφιος, ψηλός, αδύνατος, ξερακιανός , σαν τον Φιλ Ντέφερ στο Λούκυ Λόυκ (εδώ). Αυστραλός, που ζούσε στην Σκωτία κάπου στα highlands χωρίς … ρεύμα! Είχε μία γεννήτρια για το ρεύμα. Παλιός χίπις θα ήτανε. Goeff τον λέγανε. Του κάναμε λοιπόν τις ερωτήσεις, και τις απάντησε όλες! Και άνετα. Και μας έκανε μάλιστα και πλάκα, ρωτούσε αν ξέραμε αυτό ή το άλλο στα δίκτυα, που εμείς ξέραμε την τύφλα μας. Γυρίσαμε λοιπόν στον Richard, με δάκρυα στα μάτια, και του είπαμε ότι αυτός είναι άνετα πολύ καλύτερος από τους άλλους, καλύτερος και από την Kathy, και αυτόν θα έπρεπε να προσλάβουμε και όχι την κούκλα.

Και έτσι έγινε. Ο άνθρωπος ήταν αστέρι, βοήθησε πολύ. Και ήταν μόνο από η εμπειρία του και η γνώση του που του δώσαν την θέση. Οταν μπήκε στην αίθουσα  είχε ήδη φάει 2 γκόλ από τα αποδυτήρια. Ένα επειδή ήταν λέτσος (γύφτος) και ένα άλλο επειδή εμείς θέλαμε την Kathy και του κάναμε την ζωή δύσκολη. Η εμπειρία του τον έσωσε. Αλλά, δεν έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους. Συνεπώς, ακόμα και να είσαι ένας απο αυτούς, δεν θα το ξέρεις μέχρι να σου δώσουν την θέση. Άρα, ο,τι έχω γράψω παραπάνω, συνεχίζουν να ισχύουν.

Τέλος μπαίνεις στην αίθουσα, και με το που μπαίνεις μέσα, να ξέρεις ότι κατά το 50-60% έχουν βγάλει γνώμη για σένα , και στα επόμενα 2 (δύο) λεπτά θα έχουν βγάλει το 80% της γνώμης τους. Και σου μένουν άλλα 58 λεπτά για να τους αλλάξεις την γνώμη αν είναι κακή, ή για μην κάνεις ούτε ένα λάθος (ναί, ούτε ένα) και να μην γίνει κακή.

Θα τα πούμε αυτά στο επόμενο και τελευταίο μέρος.